فصل اول - ساختمان
ماده 2:ساختمان كارگاه‌ها و كارخانه‌ها باید با وضع آب و هوای محل متناسب باشد.
ماده 3:برای هر كارگر در كارگاه حداقل باید 12 متر مكعب فضا منظور گردد و فضای اشغال شده به‌وسیله ماشین آلات یا ابزار و اثاثیه مربوط به‌كار همچنین فضای بالاتر از ارتفاع سه متر جزء فضای مزبور محسوب نمی‌شود.
ماده 4:سقف و بدنه و كف عمارات كارگاه باید با مصالحی ساخته و اندود شود كه از نفوذ رطوبت بهداخل كارگاه جلوگیرینماید و حتیالامكان مانع نفوذگرما و یا سرمای خارج گردد.
ماده 5:كف عمارات كارگاه باید هموار و بدون حفره بوده و به نحوی مناسب مفروش شود كه قابل شستشو باشد و تولید گرد و غبار نكند و موجب لغزیدن كارگران نگردد.
در مواردی كه نوع كار اقتضای ریخته شدن آب را به كف كارگاه داشته باشد باید كف كارگاه دارای شیب متناسب و مجرای مخصوص برای خروج آب و جلوگیری از جمع شدن آب در كف كارگاه باشد.
ماده 6:در محل‌هایی كه مواد شیمیایی و سمی بكار می‌برند باید بدنه دیوار كارگاه تا یك متر و شصت سانتیمتر ارتفاع از كف زمین قابل شستشو باشد.
ماده 7:در صورتی كه در ساختمان كارگاه دهانه‌ها یا سوراخ‌هایی موجود باشد كه احتمال سقوط اشخاص برود باید به‌وسیله نصب پوشش‌های فلزی محكم و نرده‌هایی كه حداقل ارتفاع آن 60 سانتیمتر باشد موجبات جلوگیری از سقوط اشخاص و رفع خطر بعمل آید.
ماده 8:عرض پلكان عمومی كارگاه باید حداقل 120 سانتیمتر و پاگردهای آن متناسب با عرض مزبور باشد. در مورد پلكان‌هایی كه بیش از چهار پله دارد در طرف باز پلكان باید نرده محكم نصب شود و در مسیر پلكان نباید هیچگونه مانعی وجود داشته باشد.
ماده 9:عمارات كارگاه باید به تناسب وسعت محل كار به اندازه كافی در و پنجره برای ورود نور و هوا داشته باشد.
ماده 10:كارگاه‌هایی كه وسایل كار و نوع محصول آن طوری است كه بیشتر در معرض حریق واقع می‌شود حتی الامكان باید با مصالح نسوز ساخته شوند.
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
